Wat een verademing
Werken de golven van de zee of het ruisen van de wind door de bomen ook zo kalmerend en ontstressend voor jou?
Vanuit m'n luie stoel, vakantie vierend in Frankrijk bewonderde ik het volgende tafereel. De populieren bewogen zich golvend in de wind. Ze leken wel samen te werken alsof verbonden. Iedere boom was geheel in beweging; de stam, de grote takken, de kleinere aftakkingen tot aan de bladeren toe. Constant aan het veranderen. De Winds of Change.
Zo genietende kwamen er allerlei associaties bij me op. We hebben spreekwoorden als ‘Hoge bomen vangen veel wind’. Dat kun je wel stellen. En ik zag ook hoe gracieus ze daarmee om gingen.
Of door de bomen het bos niet meer zien. Wellicht iets met focus of het geheel eens vanuit een ander perspectief of op een andere afstand bekijken?
Als je gaat zoeken op welke spreekwoorden of gezegden er nog meer met bomen zijn zal je zien dat er nog veel meer zijn. Welke spreekt jou het meeste aan?
Het deed me ook denken aan een stamboom; van overgrootouders, grootouders, ouders, jezelf, kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen etc. Net als de kleinste wortelaftakkingen, grotere wortels, de stam zelf, de grote takken, kleinere aftakkingen en tenslotte de bladeren (die ook elk weer een steel hebben met vaten en weer kleinere aftakkingen daarvan, zichtbaar in ieder blad).
En hoe mooi groeit een boom. Vanuit een klein zaadje gaat een twijgje de lucht in terwijl tegelijk de wortels de grond in groeien.
Als mens zijn we afhankelijk van bomen; zij filteren immers de lucht en zetten het CO2 om in de voor ons zo essentiële zuurstof. Wat kunnen we stiekem veel leren van de natuur en wat een verademing dat ze er bomen zijn...